اميد که سه بخش پيشين  مورد توجه عزيزانم قرار گرفته باشه و درصورت امکان نظراتشون رو ببينم .

در اين بخش وارد مطلبي جديد تري مي شم که مطمئنم  مانند مطالب پيشين مي تونه  براي دوستان اهل ادبم مناسب باشه .

تاريخچه کوتاهي ازشعر وادب پارسي از ديرباز تا حال :

شعر در ايران باستان(قبل از اسلام)  سابقه اي بس طولاني دارد و گاثاها (سرودها)، يکي از قديمي ترين اشعار به جا مانده از کتاب اوستا مي باشند که به احتمال قوي بوسيله خود زرتشت سروده شده است.

کتاب مقدس زرتشتيان که به زبان اوستايي است و تأليف آن به زرتشت، پيامبر ايراني نسبت داده شده است ومشتمل بر  دو هزار بيت بوده که از کهن ترين نسخه هاي ادب ايران زمين ميباشد .

ادبيات فارسي بعد از اسلام (حدود  قرن سوم هجري) ، در مشرق ايران با زبان فارسي دري به عنوان زبان رسمي و ادبي مورد استقبال قرار گرفت.

نفوذ سياسي اعراب، کاربرد کلمات و اصطلاحات ديني، سياسي و علمي در زبان دري معمول گشت .

از قرن چهارم به بعد ،فارسي دري به  عراق، آذربايجان و فارس نيز زبان دري راه يافت و در نتيجه، لغات و اصطلاحات و حتي برخي قواعد زبان عربي در زبان فارسي نفوذ کرد.

تأثير زبان عربي بر زبان فارسي پس از سقوط حکومت ساساني و نفوذ اعراب در ايران، زبان پهلوي جاي خود را به لهجه هاي محلي، از جمله زبان فارسي دري داد.

از قرن چهارم تا قرن نهم، شاعران و نويسندگان برجسته اي در ايران ظهور کردند که عده اي از آن ها از مفاخر بزرگ ادبي جهان به شمار مي روند و گروهي در ايران و ميان فارسي زبانان شهرت يافتند.

ازقرن نهم به بعد به دليل تحولات بسيار پيچيده ادبي در آسيا و اروپا در شيوه نگارش و سبک سرودهاي شعرا تفاوتهاي بسيار زيادي با قرون پيش از آن ديده ميشود .

 و اما دليل تعيين روزشعر وادب :

اگر تاريخ اولين سروده هاي اين مرز و بوم  را به قدمت تاريخ بشري ندانيم .

دست کم مي توان گفت که هزار و اندي سال از عمر شعر ايراني گذشته است وتا به امروز و فرداها  ادامه خواهد داشت .

عزيزان من   :

روزشعر و ادب روزبزرگداشت  انديشه است .

روزبزرگداشت انديشه هايي که درخدمت آرمان هاي بزرگ بشري است .

روز سلام به قلم و روز سلام به واژه ها

روزايران، سرزمين اديبان ، روز کيمياگراني است  که از روزگاران دور، کلمات را با روح و روان خويش صيقل داده اند.

 روز آناني که با جان خويش، مرزهاي تاريخ و حماسه و ادب را درنورديده اند و تا امروز زنده و ماندگار پيش تاخته اند. امروز، روز گشودن گنجينه هاي شعر و ادب پارسي است.

ايران، مهد بزرگ مردان و شيرزنان انديشمندي  است که هزار و اندي سال است که شعري ايراني ، ملي وآرماني سروده اند .

آناني که با آهنگ موزون کلامشان، همواره و بي مهابا  بر جهل و بيداد و دشمنان اين مرز و بوم تاخته اند .

 شهريار  هرگز نمرده است .

 براي ما شعـرا ، نـيـست مـردني در كـار  

 كـه شعـر را ابـديـت نوشـته اند اشعـار

 دوستان سخن شناسم خود مي دانند که:

 همزمان با شهريار وپس از آن تاکنون ، صدها شاعر پيدا شده اند که به اعتقاد قاطبه ادبا و انديشمندان معاصر به هيچ وجه جايگاه محکمي براي ايشان در شعر و ادب پارسي وجود ندارد و حتي بعضي از اين شعرا حتي به سرعت ازيادها رفته اند و اين که استاد شهريار همچنان در دنياي شعر وادب مي درخشد  ، نشان دهنده وسعت توانمنديهاي ايشان در بين اساتيد فن وعامه مردم مي باشد .

 اميدوارم تا اينجاي کار ، دوستان هنرشناس و اهل تحقيق من ، براي خويش سرفصلهاي مطالب شاخص در خصوص  استاد شهريار را به خاطر سپرده باشند درينصورت به پاسخ پرسش آغاز کلام رسيده اند . 

با اينحال  اينجانب ،  به حسب وظيفه ،  با تکرار پرسش آغازين ، به جمع بندي کلام مي پردازم .

و اما پرسش آغاز کلام و بهانه اي براي حضور :

  چرا روزشعر و ادب پارسي روز ميلاد استاد سيد محمد حسين بهجت تبريزي ( شهريار ) نام گذاري شده است  ؟

 بررسي مبسوط اين امر خود بسيار پيچيده و ظريف مي باشد که بررسي آن را به موعد مناسب با عنايات الهي واگذار خواهم کرد .

ولي لازم به ذکر مي باشد که :

استاد  شهريار ،
آخرين بازمانده سنت خجسته شعر پارسي است كه به قياس شاعران قديم ، در حد کمال شاعرانگي مي كرد .

 چنانکه ذهن و زبان بسياري از شعرخوانان جامعه ما همچنان با اشعار او مانوس است و خاطره او با آنان ماندني است ،ونام او با شعر وادب پارسي چنان پيوند عميقي دارد که به هيچ وجه قابل تفکيک نمي باشد . چه اينکه ، روز شعر و ادب را به نام او بناميم يا نناميم .و اين امراتفاق هرگزچيزي از توانمنديهاي بي بديل استاد شهريار در عرصه شعرو ادبيات  کم نخواهد کرد .

    و اما پاسخ پرسش آغار کلام ( ويژگيهاي شاعر برگزيده جهت نام گذاري روزشعر وادب) : 

در تمامي دنيا ، شاعر يا اديب برگزيده :

1-کسي است که ايمان  و اعتفاد بسيار زيادي به وطن و آرمانهاي وطني خويش داشته باشد که اين امر در نمامي اشعار استاد بوضوح به چشم مي خورد .

2-کسي است که  از چنان تبحري در ارائه ارزشها ، تاريخ، سنن  اقوام و ملل گذشته در اشعار و نوشته هاي خود داشته باشد که در مقام مقايسه کمتر کسي به اتفاق نظر اهل علم ، به پاي ايشان برسد .

3-کسي است که  که  چند بعدي بوده وآثارش  در عرصه هاي عرفاني ، اخلاقي ،تاريخي ، اجتماعي و ... سر آمد زمانه خويش باشد .

با بررسي اساتيد گذشته به اعتبار نظربزرگان معاصر زبان  ادب پارسي در داخل و خارج از کشور  ،حتي بزرگاني  چون فردوسي ، سعدي ومولانا و...  ازچنين مشخصه اي سود نمي برند و بقولي  جامع الاطراف نبوده اند اگر چه بعضي از اين اساتيد  ، در چند مورد سرآمد زمانه خود از گذشته تا حال بوده وهستند.

4-کسي است  که در نزديک ترين زمان ممکن به آن عصر زيسته باشد و بسياري از مردم اورا از نزديک ديده و اشعارش را موافق زمان، مکان ، آداب سخن، ادبيات ، فرهنگ وتاريخ خود بدانند وهرگز کسي نگويد فلان شعر در فلان کتاب چگونه ثبت شده  و ديگري بگويد نه ، به گونه ديگر ثبت شده ؟؟؟؟؟؟.

چنانکه دراکثريت اشعار و آثار ادبا و شعراي قديم ، اين اختلاف نظر در بين اساتيد وچاپهاي گوناگون آثاراز ايشان  بسيار زياد به چشم مي خورد .

5-کسي است که  خود حداقل به دو زبان و حتي بيشتر  اززبانهاي رايج دنيا آثار ادبي و سروده هاي ماندگار داشته باشد وآثارش به دهها زبان زنده دنيا ترجمه شده است  .

جالب است که بدانيم استاد شهريار تا زمان حيات خود هرگز اجازه ترجمه بعضي از آثارش را نداد چراکه معتقد بودند ترجمه به يقين از وسعت انديشه هاي نويسنده اصلي مي کاهد .

 وجالب تراينکه خود استاد شهريار به زبانهاي فارسي ، ترکي  و عربي تسلط و حتي آشنايي خوبي هم با زبان فرانسه داشت .

6-کسي است که به سبک و سياق حداقل نيم قرن قبل از خود ، آثار ملي وادبي داشته و با بزرگان آن دوران مکاتبات و مراودات ادبياتي داشته باشد .

 وچنانکه مي دانيم استاد شهريار با بزرگاني چون نيما يوشيج ، پدر شعر نو و ساير انديشمندان و شعراي معاصر ارتباط ادبي بسيار خوبي داشته اند .

7-کسي است  که برآيند کاري آن حکايت اززضايتمندي قاطبه اهل ادب و هنر باشد و کمتر کسي يافت شود که بدون غرضهاي  خاص ، مخالفتهاي اساسي در افکار ونوشته هاي آن داشته باشه باشد .

عزيزان من خود واقف هستند که اساتيد زيادي از گذشته تا حال بوده اند که برآيند کارشان با رضايت عمومي مردم در زمانهاي خود و بعداز آن همراه نمي باشد وازاين دست مي توان به نمونه هايي چون خيام ، حافظ  از گذشتگان و ازمعاصرين احمد شاملو ، فروغ فرخ زاد  و... را نام برد .

البته اينجانب  براين عقيده ام که :

اين اختلافات نظرها خود لازمه پويايي است و اگر نباشد هرگزپيشرفت ارزشمند وماندگاري  صورت نمي گيرد . بقولي بايد ذکر کنم که تمامي اين اساتيد از جمله خيام ، حافظ ازگذشتگان و ازمعاصرين احمد شاملو فروغ فرخزاد خود در بالاترين سطح شعر و ادب پارسي به اعتقاد بسياري ازبزرگان شعر و ادب جاي گرفته اند .

جمع بندي کلام : 

دوستان عزيزم خود مي دانند که دلايل بيشتري براي انتخاب شخص  برگزيده ادب وهنر در هر کشورو فرهنگي مي توان يافت که بعضي از آنها به فرهنگ ،  رسوم و اعتقادات آن کشورها نيز برمي گرددود اين مجال نمي گنجد..

با اين اوصاف و در حداقل کلام :  دلايل ذکر شده در بالا ، مي توانند بسياري از جويندگان منصف ،  پويا  و انديشمند را در رسيدن به جواب اين پرسش هدايت نمايد .

اميد که اين مقال در خور توجه دوستان فرزانه و اديبم  قرار گرفته و در صورت داشتن نظرات اصلاحي مي توانند در همين مکان براي نگارنده اين ستون پيام گذاشته وراهنمايي فرمايند .

باتشکر